این قطعه با چهار رقصنده زن ، یکی از آنها دی کرزمکر است ، که روی صحنه خوابیده اند ، شروع می شود. آنها زنانی جدی و دارای مدل موی غیرنظامی هستند که از بالا و دامن های خاکستری گشاد و کفش های پاشنه دار قهوه ای استفاده می کنند. پشت آنها صندلی هایی انباشته شده اند که بدون آنها هیچ کار رقص معاصر دهه 1980 کامل نشده است. حداقل به مدت 20 دقیقه ، موسیقی وجود ندارد ، فقط تنفس مجریان در هنگام اجرای یک سری حرکات کویدین است. اجساد مانند پیچ ​​و مهره های پارچه ای از این طرف به آن طرف می غلتند و پارچه های گشاد لباس هایشان را با خود می کشند.

مشهورترین اثر کمپانی رقص " رزاز " ، به همین نام ، اثر آنا ترزا دی کریزمکر