رستاخیز و Requiem (2019) دوگانه ای را شکل می دهد - مراقبه ای خیره کننده در مورد فرسودگی و ناپدید شدن همه چیز - و به شیوه ای تماشایی مسئله عاقبت را مطرح می کند: مسئله تجدید فرضی. استادیوم دو ویترولس که توسط رودی ریچیوتی طراحی شده بود، در وضعیت زیبایی حفظ شده است که توسط بیست و پنج سال رها شدن و مشاغل مخفی ویران شده است. در داخل این ساختمان نمادین رومئو کستلوچی به معمای یک تولد دوباره مرموز می پردازد. رستاخیز بدون شک محبوب ترین سمفونی مالر است. آهنگساز یک پیروزی تدریجی بر تردیدهای خود را به نمایش می گذارد و حرفه خلاقانه و ایمان تازه یافته خود را به کیهان ابراز می کند. تماشاگران بلافاصله تحت تأثیر هرج و مرج افتتاحیه که یک مراسم تشییع جنازه باشکوه را ترتیب می دهد، قرار می گیرند. گروه کر پایانی عالی، شنوندگان را مجذوب خود می کند، زیرا آخرین داوری و عشق الهی را که در همه جا پخش می شود، جشن می گیرد.