«وقتی از خواب بیدار می شویم چه چیزی باقی می ماند؟ این چیست که ما آن را «واقعیت» می نامیم و با آن مطابقت می کنیم؟ استفاده ما از واقعیت از چه دستورات شنوائی است؟

همه چیز فقط آن چیزی نیست که هستند. به همین دلیل است که باید دیوارها و مرز های ادراک را گسترش دهیم . قدرت شکننده یک شعر می تواند این کار را انجام دهد. این امر مستلزم آن است که دیدگاه خود را زیر سوال ببریم، به این خطر که مختصات معمول خود را تار کنیم، و با خوشحالی، رفتار خود را از دست دهیم. آزمایش یک امر شهودی است.

سپس اجازه دهید مسیرهای دیگر را در فضای آینده روشن کنیم.

فواصل ماده مملو از احتمالات زندگی بی نهایت است. »

- یوآن بورژوا